METODY TERAPEUTYCZNE

KINEZYTERAPIA
(LECZENIE RUCHEM, GIMNASTYKA LECZNICZA)

Jest to dział fizjoterapii wykorzystujący metody leczenia za pomocą ruchu. Kinezyterapia jest ważnym elementem kompleksowej rehabilitacji. Głównym zadaniem kinezyterapii jest maksymalna poprawa sprawności fizycznej i poziomu funkcjonalnego osób dotkniętych chorobą / urazem, zapobieganie powikłaniom, przyspieszenie procesu regeneracji organizmu, a także kształtowanie prawidłowych nawyków ruchowych, przeciwdziałanie wtórnym zmianom w układzie mięśniowo – szkieletowym, oddechowym oraz krążeniowym. Podstawą tej dziedziny fizjoterapii są ćwiczenia ruchowe.

Kinezyterapia może być stosowana jako podstawowa forma usprawniania lub wsparcie bardziej złożonego procesu leczenia (np. rehabilitacja przedoperacyjna, pooperacyjna). Wpływ kinezyterapii można podzielić na miejscowy oraz ogólny. Miejscowy wpływ kinezyterapii obejmuje bezpośrednio rejon dotknięty chorobą / urazem. Kinezyterapia o działaniu miejscowym skupia wszystkie lecznicze oddziaływania ruchu i środków pomocniczych, które dotyczą narządu ruchu czy miejsca gdzie zlokalizowane jest schorzenie. W kinezyterapii o działaniu ogólnym wykorzystuje się ćwiczenia ogólno kondycyjne oraz poprawiające wydolność krążeniowo – oddechową.

PNF
(PROPRIOCEPTIVE NEUROMUSCULAR FACILITATION)

Głównym celem metody jest ponowna nauka (reedukacja) funkcji ciała, utraconych w wyniku przebytej choroby / urazu i wykorzystaniu ich w życiu codziennym. Filozofia koncepcji PNF nie ogranicza się tylko do danego urazu czy utraty funkcji ciała, ale rozpatruje człowieka i jego problem całościowo. Terapia ukierunkowana jest na uzyskanie możliwie najwyższego poziomu sprawności oraz pobudzenie niewykorzystanych potencjałów pacjenta.

U podstaw koncepcji PNF leżą:

pozytywne nastawienie do pacjenta i jego problemu
mobilizacja rezerw pacjenta
aktywny udział pacjenta w procesie terapeutycznym
intensywny trening
podejście funkcjonalne
holistyczne spojrzenie na pacjenta i jego problem
bezbolesna terapia

TERAPIA MANUALNA (IFOMPT)

Ortopedyczna Terapia Manualna jest specjalistyczną dziedziną fizjoterapii, której celem jest leczenie dysfunkcji układu nerwowo – mięśniowo – szkieletowego. Oparta jest na wnioskowaniu klinicznym (clinical reasoning) i wykorzystaniu specyficznych środków terapeutycznych oraz ćwiczeń leczniczych dostosowanych do indywidualnych problemów / potrzeb pacjentów. Terapia manualna prowadzona jest w oparciu o kliniczne dowody naukowe, biopsychosocjalny model myślenia oraz wiedzę anatomiczną i neurofizjologiczną.

Postępowanie terapeutyczne wg. standardów terapii manualnej rozpoczyna się od przeprowadzenia wnikliwego wywiadu, badania takich czynników jak: jakość ruchu, biomechanika, zakres ruchomości i innych specyficznych czynników. Właściwa terapia polega na zastosowaniu specjalnych technik mobilizacji, szybkiej mobilizacji (manipulacji), trakcji oraz terapii tkanek miękkich w celu przywrócenia prawidłowej pracy stawowej i mięśniowej, zwiększenia zakresu ruchomości, torowania fizjologicznego ruchu, a także zmniejszenia dolegliwości bólowych.

FIZYKOTERAPIA

Fizykoterapia to dział fizjoterapii zajmujący się zastosowaniem czynników fizykalnych w celach leczniczych oraz profilaktycznych. Czynnikiem fizycznym można nazwać każdy rodzaj energii występujący w przyrodzie lub wytworzony sztucznie, przy zastosowaniu odpowiednich urządzeń. Do czynników fizycznych zalicza się energię świetlną, termiczną, mechaniczną, elektryczną i magnetyczną. Każdy z powyższych czynników może wywierać na organizm działania bodźcowe, wywołując odpowiednie reakcje miejscowe i ogólne. Bodźcem nazywa się czynnik fizyczny powodujący w ustroju występowanie określonych reakcji.

Leczenie fizykalne wpływa m.in. na:

przyspieszenie gojenia się ran
zmniejszenie objawów bólowych i stanów zapalnych
wprowadzenie jonów leków w obszar dotknięty chorobą / urazem (np. jonoforeza)
stymulację osłabionych / porażonych mięśni (np. elektrostymulacja)
poprawę stanu miejscowego nerwów obwodowych, działając na nie tonizująco lub pobudzająco

W naszej praktyce stosujemy następujące zabiegi z zakresu fizykoterapii:

laseroterapia
elektroterapia: galwanizacja; jonoforeza; elektrostymulacja; tonoliza; prądy diadynamiczne; prądy interferencyjne; TENS; prąd Traberta; prąd Kotz’a
magnetoterapia
sonoterapia – ultradźwięki

MASAŻ

Masaż to nieinwazyjna metoda leczenia wykorzystująca reakcje reflektoryczne i strukturalne organizmu na właściwości głównie czynnika mechanicznego. Działanie takie może być ukierunkowane na zewnętrzne i wewnętrzne objawy chorobowe. To zespół różnych zabiegów manualnych (technik odkształceń / chwytów), które w sposób mechaniczny działają na powierzchnię ciała: skórę, tkankę podskórną, mięśnie, powięź, torebki stawowe, a także w postaci zmian odruchowych na ukł. krążenia, ukł. nerwowy, ukł. wewnątrzwydzielniczy oraz narządy wewnętrzne. Masaż wywołuje w organizmie zmiany o charakterze miejscowym i ogólnym.

W naszej praktyce stosujemy następujące rodzaje masażu:

klasyczny / leczniczy
segmentarny
sportowy
relaksacyjny
wspomagający odchudzanie i antycellulitowy

DRENAŻ LIMFATYCZNY

Jest formą terapii, która wykorzystuje specjalne techniki manualne mające na celu ewakuację obrzęku poprzez stymulację fizjologicznego drenażu tkankowego. Drenaż manualny ma za zadanie ułatwienie i umożliwienie regeneracji uszkodzonego układu limfatycznego. Jest podstawą kompleksowej terapii przeciwobrzękowej, w której skład wchodzi również kompresoterapia, kinezyterapia oraz pielęgnacja obrzęku. Specyficzne dla manualnego drenażu limfatycznego jest rozpoczęcie pracy w rejonie centralnych struktur układu limfatycznego, a następnie stopniowe przechodzenie do części obwodowych. Opracowanie centralnego rejonu układu limfatycznego wspomagana jest przez gimnastykę oddechową oraz dopasowane ćwiczenia fizyczne. Takie postępowanie ma na celu powstanie efektu ssącego w dużych i mniejszych naczyniach limfatycznych, ułatwiającego odprowadzenie limfy z obwodu do krwiobiegu.